مناجات با خدا

اشعار
یه ساله که به حال خود رها شدم
شرمنده‌ام «یا غافرَ الذَّنب»
بنده ی نفسم شدم، سوز و نوایم رفت... رفت
شرمگین، سرشکسته ام یا رب، از خودم نیز خسته ام یا رب
وقت غفلت "حضرت توّاب" دستم را گرفت
کجاست اهل دلی که نگاه ما بکند
من از این نفس ، از این بی سر پا خسته شدم
دل بسته ام مرا زسر خویش وا مکن
انقلابی بوده‌ایم و انقلابی مانده‌ایم
گفتم از زشتی گفتار بدم، گفت بیا
رب خطاپـوش تویـی عبـد خطاکـار، منم
تکلّم با خدا را دوست دارم
اومدم آشتی کنم وقتشه حالا آخدا
مرا از بند این دنیا رها کن
همیشه کار گدایان به شاه می افتد
الغرض! فیض خاص گشت تمام
زشت و آلوده و خطاکارم
به سویت آمدم با رو سیاهی
" رﺋﻮف ﺑﺎﻟﻌﺒﺎد " ﻣﻦ ﺑﯿﺎ دﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮ اﻣﺸﺐ
آن قدر به عمرم رمضان آمده رفته...
یا رب دوباره وقت دعای سحر شده
آمد خبر که من خبری دست و پا کنم
این عبد پر از جرم و خطا را دریاب
سوگند می خوریم که ما گنج می شویم
یارب مرا به سلسله انبیا ببخش
سائلی بی دست و پایم راه را گم کرده ام
معصیت عادت من گشته و حالم خوش نیست
همه سرمایه‌ام این دست خالی است
عمری تباه کردم عمر گرانبهارا
دریغا کز گنه پروا نکردم

ابتدا

انتها

پایگاه رسمی میثم مطیعی پایگاه رسمی میثم مطیعی، Meysam motiee ، گمنام ، Gomanm ، میثاق ، Misaq

سایر

مناجات با خدا

یه ساله که به حال خود رها شدم

شرمنده‌ام «یا غافرَ الذَّنب»

بنده ی نفسم شدم، سوز و نوایم رفت... رفت

شرمگین، سرشکسته ام یا رب، از خودم نیز خسته ام یا رب

وقت غفلت "حضرت توّاب" دستم را گرفت

کجاست اهل دلی که نگاه ما بکند

من از این نفس ، از این بی سر پا خسته شدم

دل بسته ام مرا زسر خویش وا مکن

انقلابی بوده‌ایم و انقلابی مانده‌ایم

گفتم از زشتی گفتار بدم، گفت بیا

رب خطاپـوش تویـی عبـد خطاکـار، منم

تکلّم با خدا را دوست دارم

اومدم آشتی کنم وقتشه حالا آخدا

مرا از بند این دنیا رها کن

همیشه کار گدایان به شاه می افتد

الغرض! فیض خاص گشت تمام

زشت و آلوده و خطاکارم

به سویت آمدم با رو سیاهی

" رﺋﻮف ﺑﺎﻟﻌﺒﺎد " ﻣﻦ ﺑﯿﺎ دﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮ اﻣﺸﺐ

آن قدر به عمرم رمضان آمده رفته...

یا رب دوباره وقت دعای سحر شده

آمد خبر که من خبری دست و پا کنم

این عبد پر از جرم و خطا را دریاب

سوگند می خوریم که ما گنج می شویم

یارب مرا به سلسله انبیا ببخش

سائلی بی دست و پایم راه را گم کرده ام

معصیت عادت من گشته و حالم خوش نیست

همه سرمایه‌ام این دست خالی است

عمری تباه کردم عمر گرانبهارا

دریغا کز گنه پروا نکردم