الوداع ای مجاهد صادق یار دیرین انقلاب و امام
داغدار است منبر و محراب رحلتت ثلمه ایست در اسلام
اسوه باصفای علم و عمل مرد اخلاص و اجتهاد و جهاد
باور هجرت تو آسان نیست سخت دلتنگ مانده ایم استاد
زیر رنج شکنجه طاغوت ثبت اقدامنا به لبهایت
بر نیامد به غربت تبعید شکوه ای از دل شکیبایت
پدر پیر مهربان رفتی... در گلو بغض ماند و در دل آه
نقش لبخند توست بعد از این حسرت بچه های دانشگاه
جلوه ماندگار خاطر ماست یاد ساعات درس گفتن تو
نور شبهای قدر دانشگاه سوز قرآن به سر گرفتن تو
ای تو عمار در تمامی عمر سخنت زنده کرده امت را
به ولایت قسم وفا کردی عهد همراهی ولایت را
قصه مرگ زنده تر کرده است آن وجود همیشه عاشق را
رفته ای بعد سال ها خدمت تا ببینی امام صادق را
مثل هر سال قبل عاشورا به پذیرایی غمش رفتی
حشر تو با حسین باد که تو پیشواز محرمش رفتی
پیشواز محرمش رفتی بانی مجلس عزا باشی
پیرهن با کفن عوض کردی که مهیای روضه ها باشی
ساقی از زین به خاک افتاده است بی قرار است مشک پاره ی او
دختری گم شده ست و می سوزد جای خالی گوشواره ی او
سوی خیمه چگونه بُرد حسین اربا اربا علی اکبر را
رو به مقتل چگونه تاب آورد خواهری دیدن برادر را
نعش هایی که آسمانی بود زیر سم ستور ...واویلا
ماه روی حسین می تابید از میان تنور ...واویلا
کاروانی غریب رفت به شام سنگ بارید از در و بامش
صبر زینب ولی تماشا داشت فاطمی بود جان آرامش
صبح موعود می رسد آخر شور آن صبح دارد عاشورا
از زبان امام می شنویم روضه های نخوانده را فردا

شاعر: مهدی سیار و میلاد عرفان پور