زمزمه هلال ماه محرم و مسلم
بانگ عزا، داره از آسمون میاد
زمزمه های مادری جوون میاد
بساط روضه رو میچینه با حسن
گهواره و یه مشک و پاره پیرهن
عالم شده، حسینیه بازم
فرشته ها، با اشک و آه و غم
باز میکشن، به دور عرش حق
کتیبه های محتشم
حسین جان غریب دشت کربلا
ای محرم، یه سال چش به راهتم
چش به راهه بیرقای سیاهتم
هلال تو تداعیه سه تا غمه
که خون براش گریه کنم بازم کمه
قد حسین، کنار علقمه
بالای تل، دختر فاطمه
یا مادری، که قامتش خمید
تو اون هجوم و همهمه
بنی، آبت ندادن اشقیا
حضرت مسلم:
پسرعمو، دلشوره هام بی انتهاست
تو کوفه ام اما دلم پیش شماست
بیعت و اون دستای سنگین یادمه
دلشوره هام بیشتر برای بچه هاست
آقا نیا، خزون میشه بهار
اگه میای، رقیه رو نیار
نقشه دارن، مردم نابکار
حتی برای شیره خوار
حسین جان ،کوفه نیا کوفه نیا