خانه وحی چه غوغاست خدا می‌داند
یک نفر منتظر ماست خدا می‌داند
یک نفر نیست که بازوی علی را گیرد
دست حق یکه و تنهاست خدا می داند
آنقدر سرو که از بار مصیبت تا شد
تا قیامت نشود راست خدا می‌داند
همان خانه که از دود سیه‌پوش شده
روضه فاطمه برپاست خدا می‌داند
دور سجاده او گریه کنانش جمعند
روضه خوان زینب کبراست خدا می‌داند
بیرق محفل ماتم که به دست حسن است
چادر خاکی زهراست خدا می‌داند
چشم ایتام که چون میخ به در دوخته است
خونفشان از غم باباست خدا می‌داند
از همان چاه که با آه علی همدم بود
عمق این فاجعه پیداست خدا می‌داند