حتما خجالت می‌کشه
که من برم به سمت میدون
وقتی که دید دشمن منو
حتما می‌خنده به عموجون
قامتم کوتاهه و ممکنه واسه عموجون بد بشه
دعام اینه جای عمو مرکباشون از روی من رد بشه
خدایا خیلی بزرگتره ازم سپرم
خدایا خیلی دلم تنگه برا پدرم
کمک کن که آبروی حسنو نبرم
خدایا
حسین جان، کی میشه نوبت شهید شدنم

دیدی زره اندازه‌ی
قدّم نبود؟ اما عموجون
حالا دارم قد میکشم
هی زیر دست و پا عموجون
وقتی که پهلوی من، با نیزه شد زخم، جیگرم سوخت عمو
مادر تو فاطمه، به سمت من میومد از روبرو
کبود بود، هنوز هنوز صورتش به خدا
میومد، صدای غربتش از همه جا
که می‌گفت: نزن به طفلک من بی‌حیا
بمیرم
حسین جان، کی میشه نوبت شهید شدنم

پاتو نکش روی زمین
دلم داره آتیش می‌گیره
علیِّ اکبر حسن
جلو چشام داره می‌میره
گفتی أحلی من عسل، دیدی چه شیرین پر کشیدی عمو
یادگار حسن، تو هم به آرزوت رسیدی عمو
ای شهید بی زره، حالا تنت ضریح من شد ببین (عمو)
گفتی أحلی من عسل، شهادتت شبیه من شد ببین (عمو)
مثه من، با صورت افتادی تو هم روی خاک
با کینه، یه عده سنگ زدن به این تن پاک
مثه من، حالا تو هم بگو «رضاً برضاك»
الهی
خدایا شهید شده امانت حسنم

شاعر بند سوم و نغمه پرداز: حجت الاسلام محمدرضا رضایی
شاعر بند اول و دوم: رضا یزدانی