باز، همان نسیم آشنا
که میبرد دل مرا
به کربلای تو
باز، تو را صدا زدم حسین...
به سویت آمدم حسین...
به خیمه های تو
صحنت، سرای من
خاکت، شفای من
نامت، چه خاطراتی، چه معجزاتی
برای من
سرگردان در، هوای تو
این سو آن سو، دویده ام
میسوزم تا، ز حنجرت
«هَل مِن ناصِر» شنیده ام
«جان عالم حسین من
دوستَت دارم حسین من»

آه، سراغی از دلم بگیر
که تا ابد شود اسیر
دلم به بند تو
کاش، نفس نفس جوانی ام
تمام زندگانی ام
شود پسند تو
با یک، نگاه تو
آیم، به راه تو
شاید، که ره بیابم، به خیمه های
سپاه تو
با تو بودن، سعادت است
عهد دل با، ولایت است
پاداش من، در این مسیر
إن شاء‌الله، شهادت است
«جان عالم حسین من
دوستَت دارم حسین من»

باز، اگر به هیأت آمدیم
به شوق بیعت آمدیم
به یاری امام
آه
قسم به خون عاشقان
رسیده مرگ غاصبان
جهاد و والسلام!
ایران پر از ایثار
ایران پر از سردار
ایران، همیشه حاضر، همیشه بیدار
در این قیام
گرچه دشمن شرور و مست
گرچه خائن همیشه هست
ما می‌مانیم قسم به درد
ما پیروزیم در این نبرد
مولا، أبا صالح
کهفِ، امان ما
بازآ، که انتظارت، گرفته طاقت
ز جان ما

شاعران: محمدمهدی سیار و میلاد عرفان پور
نغمه پرداز: اکبر شیخی