ای قافلهٔ عشاق! هنگام بلا آمد، هنگام بلا آمد
هنگام به خون خفتن، در کرب‌وبلا آمد در کرب‌وبلا آمد
احرام به خون بسته، فرزند رسول الله از سعی و صفا آمد
شد نوبت قربانی، حاجی به منا آمد، حاجی به منا آمد
این همان وعدهٔ رسول الله است
ای یاران! اینجا ما را قتگاه است
السلام ای معراج خون خدا
السلام السلام ای کرب‌و‌بلا

فرزند رسول الله در کرب‌وبلا تنهاست،‌ در کرب‌وبلا تنهاست
ای لشگر ثارالله! هنگام وفای ماست، هنگام وفای ماست
طفلان و زنان در ترس، هرسو نگران هستند، در فکر و گمان هستند
مردان خدا! وقتِ مردی و رشادت‌هاست، هنگام شجاعت‌هاست
ای یاران دیگر شد وقت امتحان
وقت جانبازی شد ای اهل ایمان
السلام ای معراج خون خدا
السلام السلام ای کرب‌و‌بلا

شد کرب‌وبلا ایران، از کینهٔ نامردان، از کینهٔ نامردان
از خون شهیدان شد: گلزار شرف ایران، گلزار شرف ایران
شد دشمن اگر سرکوب، با غیرت این مردم؛ هر لحظه و در هرجا
از رفتن یاران است: در دیدهٔ ما باران، در سینهٔ ما طوفان
از داغ خوبان در دل لاله داریم
اما مانند زینب استواریم
السلام ای معراج خون خدا
السلام السلام ای کرب‌و‌بلا

شاعر: حسن صنوبری