بی‌تفاوت می‌گذشتیم ما از این کوچه‌ها
پشت مرکب می‌دویدی، پیش چشمای ما
آه
خدا می‌دونه مادر تو
چه حالی داشت توو اون دقایق
با دستِ بسته پابرهنه
زمین می‌خورد امامِ صادق
میون اون، همه آتیش، دعا کردی، با آه غم
مبادا که، به دخترهات، بیفته چشم نامحرم
شده دنیا ازت محروم
امام صادق مظلوم

شصت و پنج ساله که داغِت، غربت فاطمه س
گریه‌های تو دلیلش صورت فاطمه س
آه
کبودیِ نگاه مادر
نگاه تو به غم نشونده
گفتی یه روز مادر من رو
کسی روی زمین کشونده
همه دیدن که مادر رو یکی می‌زد جلو حیدر
همه دیدن علی می‌سوخت علی می‌سوخت کنار در
شده دنیا ازت محروم
امام صادق مظلوم

استناد ما به چشم گریه‌دار توئه
روضه‌های خونگیمون یادگار توئه
آه
محاسن تو خیسِ اشک شد
اسم حسین اومد دوباره
شونه‌ی تو به لرزه افتاد
به یاد طفل شیرخواره
سفیدی گلورو کاش می‌پوشوندش می‌پوشوندش
رباب ای کاش زیر آفتاب نمی‌موندش نمی‌موندش
شده دنیا ازت محروم
امام صادق مظلوم

شاعر: رضا یزدانی