خوب‌رویان چو علم بر سر راهی بزنند
ره صد قافله دل را به نگاهی بزنند..
دل‌سپیدان چه خوش است آن‌که به صحرا چو زهیر
خیمه در منظر چشمان سیاهی بزنند
گر پسند دلشان افتی و منظور حضور
به دمی راه دلت -گر چه نخواهی- بزنند..
به یکی مصرع برجسته که از حرّ شنوند
قلم عفو به دیوان گناهی بزنند
روح عشاق چو احرام محبت بندند
هاله گردند و طواف رخ ماهی بزنند
بس‌که آیینۀ وصل‌اند، شهیدان حسین
خبر از زخم ندارند که آهی بزنند
دل ما در هدف تیر کمان‌ابرویان
همه تن سینه سپر کرده... الهی بزنند!

شاعر: ذوقی اصفهانی