اینجا نمانید / با حسرت و غم
مقصد، حسین است / ای اهل عالم
برخیز و بشنو بانگ هل من ناصر او
خودرا رها کن تا بمانی زائر او

با سر دویدیم / تا خیمه‌گاهش
سامان نداریم / جر در پناهش
شد لوح دل، پاکیزه با اشک دمادم
تقدیر ما روشن شد از ماه محرم

هرگز نمانند / در بند دنیا
سر می‌گذارند / بر پای مولا
آری، شهیدان، لحظه ای خود را ندیدند
در موجی از مه، تا شهادت پرکشیدند

شاعر: میلاد عرفان پور