هنوز هم که هنوز است کربلا غوغاست
غمش قشنگ ترین اتفاق این دنیاست
به جای عالم و آدم به خویش زحمت داد
کسی نخواست از او ، او خودش چنین می خواست
برای هیچ کسی آرزوی مرگ نداشت
هوالکریم یکی از صفات این آقاست
خودش تمام جهان را سوار کشتی کرد
بگو به نوح که آقای ما دلش دریاست
دلیر بود ولی جنگ را شروع نکرد
حریف ، مرد نباشد ، جدال بی معناست
حریف آمد و جای حسین خود را کشت
حسین علت هستی حسین روح بقاست
سرش به نیزه علم شد که بعد این همه سال
به یاد او سر عشاق تا ابد بالاست
گذشت و شوکت او آشکار شد ، اینک
زمین حسینیه ی کوچک حسینی هاست
و با شهادت خود آنچنان قیامت کرد
که تا قیام قیامت عزای او برپاست
ازآن زمان که لباس حسین غارت شد
الی الابد به تن شیعیان لباس عزاست
نگو دلیل ندارد به سینه کوبیدن
دلیل ، سینه ی مجروح سید الشهداست
به یاد حاجی شش ماهه شور باید داشت
چنان که هروله از واجبات سعی و صفاست
حسین غایت دین است و عالِم شیعه
اگر حسین شناس است صاحب فتواست
غبار قبر بروجردی ام همان که نوشت
گل عزای لرستان برای چشم شفاست
مرید شاخسیِ آذری زبانانم
خروش غیرتشان چون قصیده ای غرّاست
ببین چه روضه ی داغی ست نخل یزدی ها
که یاد یک تن عریان میان یک صحراست
جریده و کتل و چلچراغ و طوق و علم
علم بزرگ ترین یادگار عاشوراست
علم نماد قیام است مثل سرو ، رشید
علم به یاد علمدار ، خوش قد و بالاست
لوای زاده ی مرجانه سرنگون گردید
ولی هنوز علم مثل کوه پا برجاست
یزید مُرد و پس از سال های سال هنوز
میان شام ؛ علم دست زینب کبراست
به انتقام ؛ علمدار می رسد از راه
علاج کار جهان دست یوسف زهراست

شاعر: مجید تال