منو حلال کن آقاجون / کم گریه کردم توو غمت
این دهه خیلی زود گذشت / بازم می‌خوام ببینمت
حسین عزیزم
هنوز دلم میسوزه با / روضه‌ی آخرین نگاه
به خیمه‌های بی پناه؛ / کاش نمی‌رفتی قتلگاه
حسین عزیزم
میگن بالاسرت شلوغ بوده
که چشمای تو کم فروغ بوده
ای کاش بگن همش دروغ بوده
برا حرم دلم ببین تنگه
دلم واسه اون سرزمین تنگه
دلم برای اربعین تنگه
«سیدنا الغریب حسین جانم»


نشد برات کاری کنم / موقعی که می‌زدنت
نشد به مرکبا بگم / که راه نرن روی تنت
الهی، بمیرم
یکی میگه پیراهنش / نصیب من شد خیلی زود
یکی میگه که بردنِ / انگشترش ساده نبود
با خنجر، بریدم...
عذاب کوفیا نفسگیره
به ما که روزمون شده تیره
خودت بگو اینقدر نشن خیره
نبودنت برای من سخت بود
دیدن دست و پا زدن سخت بود
تنت بدون پیرهن سخت بود
«عزیز من حسین خداحافظ»

به من اشاره می‌کنن: / "بعد حسین چه پیر شده"
کوفیا با خنده می‌گن / که زینبم اسیر شده!
ابالفضل، کجایی؟
منو به کوفه و به شام / چه ظالمانه می‌برن
کشون کشون با ناسزا / با تازیانه می‌برن
ابوالفضل، کجایی؟
موقعی که توو خیمه محشر بود
یکی که توو دستش یه خنجر بود
به زیر خاک دنبال اصغر بود
از گوش این بچه های معصوم
گوشواره کاش جدا میشد آروم
گوشواره کاش جدا میشد آروم...
«عزیز من حسین خداحافظ»

شاعر: رضا یزدانی
نغمه: مهدی زنگنه