نیزه را سرور من بستر راحت کردی
شام را غلغله ی صبح قیامت کردی
بر لب تشنه ‌ات آن روز حکایت می ‌کرد
خاتمی را که در انگشت شهادت کردی
عقل می ‌خواست بمانی به حرم ، اما عشق
گفت بر نیزه بزن بوسه ، اجابت کردی
بانگ لبیک که حجاج به لب می ‌آرند
آیه ‌هایی است که بر نیزه تلاوت کردی
اکبر و قاسم و عباس کجایند، کجا
عشق چون این همه را بردی و غارت کردی ؟
چیست در تو ؟ همه امروز تو را می ‌جویند
ای تن بی سر سرور چه قیامت کردی
باز من ماندم و صد کوفه غریبی ، هیهات !
گرچه آزاد مرا تو ز اسارت کردی

شاعر: محمدعلی عجمی