کجایی آروم قلب و جونم
ببینی با روی غرق خونم
این دم آخر میون محراب
روضۀ تو رو می‌خونم
یادم نمی‌ره تُو مسجد مدینه با دست بسته
جون علی رو خریدی گرچه بودی پهلوشکسته
ای وای من، زهرای من
با غصۀ تو سر شده هر روزم
سی‌ساله که از داغ تو می‌سوزم
«یا فاطمه »

مرهم غم علی کجایی؟
دیگه رسیده شب رهایی
سر اومده شام غربت من
دیگه سر اومد جدایی
بعد تو زهرا غم دلم دیگه تمومی نداره
یه عمره چشمام به یاد داغ و ماتم تو می‌باره
ای وای من، زهرای من
کاش عمر من سر می‌رسید بعد از تو
حیدر دیگه خیری ندید بعد از تو
«یا فاطمه »

اِنَّنی ما اَنسَی المدینه
انَّ نفسی صارَتْ حزینه
لَقَدْ اُسْتُرْجِعَتِ الْوَدیعَه
وَ اُخِذَتِ الرَّهینَه
یا رسول الله وَلَسْتُ اَدْري خَبَرَ الْمِسْمارِ
یا رسول الله سَلْ صَدْرَها خَزانَةَ الْاسْرارِ
اَبکِی عَلَی، خَیرِ النِساء
نفسی عَلَی زَفَراتِها مَحْبوسَة
یا لَیْتَها خَرَجَتْ مَعَ الزَّفَراتِ
«یا فاطمه »

شاعر: محمدرضا رضایی