آسمون به دست سقا می گرده / گِردِ قامتش یه دنیا می‌گرده
کسی که ضرب شستش شبیه حیدره
کسی که از همه آسمونیا سَره
همین که حمله ور میشه سوی میمنه
فراری میشه دشمن به سمت میسره
خدای غیرت و کوه احساسه / شکوه کربلا افضل الناسه
یه مَرده تُو جهان اونم عباسه
«حسین حسین حسین، ذکرلبهامه
حسین حسین حسین، دین و دنیامه
حسین حسین حسین، خواب و رویامه»

میشه من بیام حرم یا بوفاضل؟ / با عراقیا بگم یا بوفاضل
دلم همیشه اسمت رو میگه با غرور
منو ببر به اون سرزمین عشق و نور
نشه نیام حرم اربعین کجا برم
نشه نیام حرم اربعین، بلا به دور
اجازه‌ی تو میشه گذرنامه‌‌م / دعایی کن برام ای دل‌آرامم
که ختمِ به حرم شه سرانجامم
«حسین حسین حسین، ذکرلب‌هامه...»

روشنی و برکتِ شعبانی تو / جان عالمینی و جانانی تو
ما بنده‌ی توایم، تو مرادی و ما مرید
نه مثل کوفیا، بنده‌های زرخرید
به خلقت خدا، صد درود و آفرین
خدا برای ما، چه امامی آفرید
«حسین حسین حسین، ذکرلب‌هامه ...»

شد مدینه خوش‌خبر، ماشاءالله / باز حسین شده پدر، ماشاءالله
حسین به عشق حیدر به عشق شیعه‌هاش
به کوری معاویه و فداییاش
یه چی بگم دل بچه شیعه، حال بیاد
دوباره اسم شاه زاده‌شو علی گذاشت
علی علی علی، عالی و اعلی/ علی علی علی، جونم ای مولا
بمونه تا ابد پرچمت بالا

شاعر: رضا یزدانی