تو این شبا بیشتر بدونین قدر مادر رو
اونی که زنده است مادرش، خوشبخته خوشبخته
چشم و چراغ خونه هامون مادرامونن
باور کنیم بی مادری سخته
روضه همین حرفای ساده است
روضه همیناس که می دونی
فکر کن چی میشه که یه مادر
از دنیا میره تو جونی

در می‌زنن؛ زهرا نرو! این بار من میرم
با هر صدای در زدن، صدبار می‌میرم
هر شب سراغ حال و روز بی قرارت رو
از خون رو دیوار می‌گیرم
من موندم و شب‌گریه های بی صدا! زهرا!
جز تو ندارم توی این شهر آشنا زهرا!
اما تو هم چن روزیه کم صحبتی با من
من حیدرم؛ با من چرا زهرا؟
«حرفی بزن دورت بگردم، چیزی بگو دردت به جونم
از دست من رفتی عزیزم، دلتنگتم ای مهربونم»

از چادرت باید بفهمم حال و روزت رو؟
همراز تو آیا نباید مرتضی باشه؟
ای آسمون من! تو، هم شب گریه کن هم روز
کی گفته اشکت بی صدا باشه؟
وقتی که حرف رفتن تو میشه میمیرم
دنیای من چیزی به جز لبخند زهرا نیست
همسایه ها دیروز توی کوچه می‌گفتن
این فاطمه عمرش به دنیا نیست...
«حرفی بزن دورت بگردم، چیزی بگو دردت به جونم
از دست من رفتی عزیزم، دلتنگتم ای مهربونم»