گهواره خالی، قنداقه خونین
لایی لایی سوی دریا رفته رودم

طوفان آه است، باران اشک است، در این بیابان
باقی نمانده، در مشک تشنه، جز آه سوزان
دیدم که مادر، می گشت و می‌گفت، با چشم گریان
لایی لایی سوی دریا رفته رودم

گهواره خالی، قنداقه خونین
لایی لایی سوی دریا رفته رودم

این تشنگی سوخت لبهای او را ... ای داد و بیداد
تیری نشان کرد مشک عمو را... ای داد و بیداد
تیری دگر ...آه... نازک گلو را ... ای داد و بیداد...
لایی لایی سوی دریا رفته رودم

گهواره خالی، قنداقه خونین
لایی لایی سوی دریا رفته رودم

مادر بمیرد از ماتم آن چشمان بسته
مادر بمیرد آه از لبان در خون نشسته
مادر بمیرد، گلبرگ این گل از هم گسسته
لایی لایی سوی دریا رفته رودم

گهواره خالی، قنداقه خونین
لایی لایی سوی دریا رفته رودم

شاعر: میلاد عرفانپور، محمدمهدی سیار