زمین زیر پاي، يه لشگر مي لرزه
همینکه توو میدون، میاد اسم حمزه
عمو تكسواره، عمو مهربونه
عموي رشیدم، یه پا پهلوونه
اي كاش حرومي، یارم نمي ديد
از باغ پهلوش، اناري نمي چيد
جگرت خون شد، خون شد جگرم
زخم پیشونیم، رفته از سرم
اي عمو جان، خم شد کمرم
دفتر حسنت، ورق ورق
گل رخسارت، چه پرپره
چه جوري سرو بپوشونم؟
از عبا بلندتره
اي كاش حرومي، یارم نمي ديد
از باغ پهلوش، اناري نمي چيد
اربا اربا شده پیکر تو
کاش نبینه اینو خواهر تو
کاش صفیه چشاشو ببنده
هند ملعون به اشکش مي خنده
بازم شکر که خيمه به غارت نرفته
بازم شکر که عمه اسارت نرفته
اي كاش حرومي، یارم نمي ديد
از باغ پهلوش، اناري نمي چيد

خدا دست گلچین، پی غنچه هامه
کمین کرده وحشی، پی انتقامه
دو چشمون هندُ، ببین خون گرفته
دل دلبرم رو، به دندون گرفته
اي كاش حرومي، یارم نمي ديد
از باغ پهلوش، اناري نمي چيد
اي عمو باغت، خزون شده
دلم از داغ، تو خون شده
پيكر تو، لاله گون شده
هر شهيد از جبهه ميارن
رو تنش تاج گل ميذارن
جز عموي من كه بي كسه
همه گريه كن دارن
اي كاش حرومي، یارم نمي ديد
از باغ پهلوش، اناري نمي چيد
چشم زهرا و اشك بلورش
سنگ قبر تو سنگ صبورش
فاطمه همدم غربت تو
مهر و تسبيحش از تربت تو
ولي كاشكي بودي، تو كوچه كنارش
نمي ذاشتي اونجور، خزون شه بهارش
اي كاش حرومي، یارم نمي ديد
از باغ پهلوش، اناري نمي چيد

شاعر: دکتر محسن رضوانی