از جان و مال هر چه که دارم فدای تو
باقی فقط دلی ست که آن هم برای تو
با این که خاستگار برایم زیاد بود
اما نشسته بود دل من به پای تو
در چله ات چه بود که آدم نخواسته
اینگونه مست می شود از ربنای تو؟!
این بس مرا که از همه ی عمر خود دمی
با عشق همنفس بشوم در هوای تو
این بس مرا که لایق گهواره گی شوند
دستان من به خدمت خیرالنسای تو

شاعر: سیده تکتم حسینی