دارم روی خاکا، تورو می‌کشونم
چقد قد کشیدی، گل نوجوونم
کجایی کجایی؟ ببینی برادر
چه مردی شده! نوجوون تو حالا
یه روزه چه قدّی، کشیده بمیرم
الهی بمیرم از این قد و بالا
نمی‌دونی با من چه کرده
تماشای برگشتن تو
بمیرم که چیزی نموند از پیرهن تو
بمیرم برای غم تو
برا سن و سال کم تو

تنت دیگه داره، جدا میشه از هم
مث یه عمامه، که وامیشه از هم
سرتو گذاشتی، روی سینه‌ی من
دارم می‌شنوم خس خس حنجرت رو
نمیذارم اما توو این آخرین دم
بذاری روی خاک غربت سرت رو
مبادا سر محتضر رو
بذارن رو خاک وقت رفتن
که سنگین بشه سینه وقت جون سپردن
بمیرم برای غم تو
برا سن و سال کم تو

شاعر: رضا یزدانی