دستت افتاد، اما تا آسمونا پر کشیدی
صبح جمعه، بعد عمری به آرزوت رسیدی
تموم تاب و تب تو، دعای روی لب تو
دیدن روی حسین بود، ذکر روز و شب تو
تو بودی عمری مشکی پوشِ حسین
این شبا هستی توو آغوش حسین
«ادامه داره بعد از تو این مسیر
امیری حسینٌ و نعم الامیر»

حیفه امسال، توی روضه نیستی بین ما دیگه
عاشق بودی، تن سوختت راز عشقت رو میگه
لحظه پر زدن تو، روضه فاطمیه بود
رفتی آخر مثه مادر، میون آتیش و دود
شلوغه تشییع جسمت اینهمه
ولی شبونه تشییع شد فاطمه
«ادامه داره بعد از تو این مسیر
امیری حسینٌ و نعم الامیر»

دشمن هرگز، نمی‌تونه عشق ما رو بفهمه
دنیا باید، اثر خون سردارو بفهمه
شهید حق نمی‌میره، شیعه تقاصو می‌گیره،
تا شهادت مسیر ماست، خونی هدر نمیره
رفتی و از خونت طوفان شد به پا
صبح فرج همراه مهدی بیا
«ادامه داره بعد از تو این مسیر
امیری حسینٌ و نعم الامیر»

إرباً إرباً، مِثلَما الأكبرِ رُحتَ شهيداً
مانند علی اکبر، اربا اربا به شهادت رسیدی

مثلَ العباسْ، كفُّكَ قدْ هَوَتْ عنكَ بعيدا
و مانند عباس، دستت از پیکرت دور افتاد

جسمُكَ قد مزَّقوهُ،‌ رأسُك قد قطعوهُ
جسمت را پاره پاره کردند، سرت را از بدن جدا کردند

مثلَ الحسينِ الشهيدِ،‌ لمَّا القومُ رضَّضوه
مانند حسین شهید،‌ وقتی که آن قوم، او را (زیر سم اسبان) له کردند

لكنَّ هذا كانَ لكَ المُنى
این آرزوی تو بود

لكنْ لمْ يُرفَعْ رأسُكَ بالقَنا
اما سرت بر نیزه نرفت

صَرَخْتَ حتى نَفَسِكَ الأخير
تا آخرین نفست فریاد زدی

أميري حسين و نعم الأمير


شاعر: محمدرضا رضایی
نغمه پرداز: اکبر شیخی