آهسته داره از کنار کوچه‌ها میره
ای طوس! این آقا دلش لبریز از درده
این که عبا انداخته روی سرش یعنی:
این مرد دیگه برنمی‌گرده
ای طوس! این آقا غریبه توی خاک ما
ای طوس! ما خیلی به این آقا بدهکاریم
آقا! اگه میشه بمون! ای مهربون آقا!
آخه مگه جز تو کیو داریم؟
ای کشته‌ی زهر زمونه! ای زخمی غم‌های عالم
آه ای غریب طوس، رضا جان، تنهاترین آقای عالم

هی روضه می‌خونه به زیر لب امام ما
فرزندش از راه اومده با چشمای گریون
ای جان فدای اون امامی که جوونش رو
با جسم پاره برد از میدون
قلبش رو روی خاک سرد حجره می‌ذاره
داره توی آتیش تب می‌سوزه آهسته
هی زیر لب میگه کجایی مادرم زهرا؟
میباره با این چشمای بسته
ای کشته‌ی زهر زمونه! ای زخمی غم‌های عالم
آه ای غریب طوس، رضا جان، تنهاترین آقای عالم

این سر نباید رو زمین باشه؛ بمیرم آه
اصلا سر فرزند پیغمبر کجا و خاک؟
اصلا سر فرزند پیغمبر کجا و تشت
عالم فدای اون لب صدچاک
اصلا سر فرزند پیغمبر کجا و نی؟
اصلا سر فرزند پیغمبر کجا و سنگ؟
اصلا تن فرزند پیغمبر کجا و نعل
ای وای از اون مردم صد رنگ
آه ای سرِ بر روی نیزه، ای سایه‌ات روی سرِ ما
در این دو ماهِ بی‌قراری، ای علت چشم ترِ ما

شاعر: رضا يزداني
نغمه پرداز: اکبر شیخی