ناخداجانم فدای بادبان و لنگرت
هفت ناو چاق را خورده است ناو لاغرت
خنجر از رو بسته‌ای روباه ای روباه پیر
پیش از این در پشت پنهان می‌نمودی خنجرت
کشتی ما را هواپیماربایی می‌کنی؟!
مرده‌شور کشتی و ناو هواپیمابرت
نفت‌کش از ما گرفتی، نفت‌کش پس می دهی
لنگری انداختی حالا که خوردی کنگرت
کشتیِ در تنگه‌ی هرمز به ترمز آمده
هر طرف دریاست، می‌ریزی چه خاکی بر سرت؟
روبهی؟ زاغی؟ پرستویی؟ گرازی؟ گاندویی؟
هرچه هستی زودتر برگرد سوی کشورت
کاش سربازان آمریکا سوارت می شدند
تا صفایی تازه می دادند در سرتاسرت
ای عقاب آمریکایی که پهپاد منی
باز پیدایت شد این اطراف، تیرم در پرت
چه خبر داری که ما پهپادهامان تا کجاست
دبّ اکبر را بریزم روی دبّ اصغرت؟
خواب قایق‌های ایران را ببینی بعد از این
از خلیج‌فارس می‌ترسند زین پس لشکرت
ای سپاه، ای نیروی دریایی، ای کل قوا
آفرین بر غیرت فرمانده و فرمانبرت

شاعر: مهدی جهاندار