قوت قلب من، هیبت لشکرم
طاقتتو برید، العطش حرم
بی تاب رفتنی، برداشتی مشکتو
چطور بگم نرو، چطور بگم برو
لا اقل
بذار تماشا کنم، صورت ماهت رو باز
از نگاهم با وفا، نگیر نگاهت رو باز
بر پا/ شده غوغای تو
این رزم/ بی پروای تو
دور باشه چشمای بد از چشمای تو
(عباس خداحافظ برو، دیگر شدم تنهای تنها بعد تو)


کنار علقمه، یه مشک خالی و
دستای ساقی و، آشفته حالی و...
کنار علقمه، ای پاره پاره تن
باور نمیکنم، تویی عباس من
غرق خون
پیکرتو دیدم و، رشته صبرم گسست
برادر از داغ تو، پشت برادر شکست
دیگه/ زدم دست روی دست
عباس/ تنت از هم گسست
اشکی/ دوید و روزن چشمامو بست
(آه از نگاه آخرت، صد پاره قلبم شد شبیه پیکرت)

شاعر: محمد مهدی سیار