دل مجنون همیشه با لیلاست
می رود سوی هر كجا لیلاست
قدم عاشقی كه برداری
بعد از آن اختیار با لیلاست
تپش قلب تو، نمی دانم
تپش قلب من كه یا لیلاست
آن كه از كار من گره بگشود
با دو دست گره گشا لیلاست
بسته آن كه دخیل زلفم را
به سر زلف كربلا لیلاست
كشش عشق تا كه پا بر جاست
دل اسیر مزار پایین پاست
پسر پهلوان اربابم
مرتضای جوان اربابم
ای عصای پدر، علی اكبر
ای كه هستی توان اربابم
قمر دوم بنی هاشم
ای مه آسمان اربابم
دامنت را نمی دهم از دست
لحظه ای هم به جان اربابم
تو كریمی و از تو شامل ماست
كرم خاندان اربابم
نشده دست رد به كس بزنی
سفره دار مدینه چون حسنی
جز خدا كس نبود در دل تو
من كجا! مدحت خصائل تو
كار من نیست كار جبریل است
تا گدایی كند ز سائل تو
كیستی كه معاویه می گفت
به امیرانش از فضائل تو
تا ببیند جمال پیغمبر
چشم عباس بود مایل تو
به نبی رفته بین اهل البیت
بیشتر از همه شمائل تو
اشبه الناس به رسولی تو
نوه ی ارشد بتولی تو
در شجاعت دلاوری اكبر
در بلاغت تو حیدری اكبر
با تمام كریم های شهر
در سخاوت برابری اكبر
پدرت گفته خُلقاً و خَلقاً
تو سراپا پیمبری اكبر
سر و دست است كه زمین ریزد
بزنی گر به لشكری اكبر
مشك بر دوش پیش چشم حسین
تو ابالفضل دیگری اكبر
ای ستون خیام ثارالله
ای ذبیح قیام ثارالله
از تو دارم همین غلامی را
كس ندارد چنین مقامی را
تا كه میخانه را به هم ریزم
پیش رویم گذار جامی را
السلام علیك یابن حسین
می دهی پاسخ سلامی را؟...
...كه فرستاده ام زند بوسه
آن قدم های بس گرامی را
لب خشك تو ظهر عاشورا
شرمگین كرد تشنه كامی را
تشنه لب بودی و دویست نفر
زیر تیغ تو رفت از آن لشكر
در حصاری كه تو شدی تنها
بوسه ای زد عمود فرقت را
ریخت خون تو روی چشم عقاب
اشتباهی تو را كشید كجا!؟
وسط جمعیت تنت گم شد
دشمنان علی همه پیدا
بر تن تو ز بغض می كوبید
هر كه می برد نیزه اش بالا
با تن قطعه قطعه روی زمین
تو صدا می زدی: بیا بابا
پدرت را كه دید عمه ی تو
مو پریشان دوید عمه ی تو