زمزمه شب دوم محرم (ورودیه)

برادرم، این سرزمین غم کجاست؟
این بوی سیب که میرسه چه آشناست
چشام سیاهی میره ایهاالغریب
خیره شدی چرا به گودالی عجیب؟
چقدر نگات، شبیه مادره
دلم میگه، منزل آخره
ترسم اینه، بعد داداش حسن
سایه ت از سرم بره
(كربلا،موضع كرب و بلا)

زینب من، اینجا زمین کربلاست
منای قربونیای راه خداست
آروم میگم خودت تا آخرش بخون
اصغرهم اینجا میکشن به خاک و خون
گر ميگيره، يكي يكي خيام ما
سیلی میشه، مرهم درد بچه ها
شام دهم، میای تو قتلگاه
میبینی جسمی سر جدا
(میخونی، هذا حسین بالعرا)

خیمه زدیم کنار ساحل فرات
همین روزاست که خون میشه دل فرات
همین روزاست که می برن گهواره رو
همین روزاست که میکشن گوشواره رو
تنها میشی میون کوچه ها
امون از این مردم بی حیا