با توام ای دشت بی پایان سوار ما چه شد؟
یکه تاز جاده های انتظار ما چه شد؟
آشنای «لافتی الا علی» اینک کجاست؟
صاحب «لاسیف الا ذوالفقار» ما چه شد؟
چارده قرن است چل منزل عطش پیموده ایم
التیام زخم های بی شمار ما چه شد؟
چشم یوسف انتظاران را کسی بینا نکرد
روشنای دیده امّیدوار ما چه شد؟
باز ای موعود بی تو جمعه ای دیگر گذشت
کُشت ما را بی قراری، پس قرار ما چه شد؟
می نشینم تا ظهور سرخ مردی سبز پوش
آن زمان دیگر نمی پرسم بهار ما چه شد

شاعر: مهدی جهاندار