عمو اگه بودی، دیگه خونمون بین شعله نمی‌سوخت
عمو اگه بودی، کسی خیره چشمش رو به من نمی‌دوخت
عمو اگه بودی
عمو تو نبودی، دلم رو سوزوندن
با دستای بسته علی رو کشوندن
چقدر داد زدم که مگه دین ندارید
علی زندگیمه علی رو بیارید
عموجان کجایی

میسازم یه تسبیح، با خاک مزارت که آروم بگیرم
برا اینکه آسون، بگم یا علی تا شبی که بمیرم
که آروم بگیرم
عمو حرمتم رو شکستن همین‌ها
همین‌ها که دیدن منو بی تو تنها
علی بعد زهرا نداره پناهی
میگه غصه‌هاشو میون یه چاهی
عموجان کجایی

همیشه عموها برا بچه‌های برادر پناهن
همیشه عموها مثل کوهِ محکم همه تکیه‌گاهن
همیشه پناهن
عمو حمزه‌‌ی من نداره عزادار
میشن عاشقای حسینم براش یار
تن پاره پاره ش جلوی چشامه
هنوزم پر از اشک نگاه بابامه
عموجان کجایی

همیشه عموها برا بچه های برادر می‌میرن
مبادا ببینن که توو تشنگی بی قرار و اسیرن
مبادا ببینن
کسی مثل عباس ندیده عمویی
عجب غیرتی داشت عجب آبرویی
عموجان ابالفضل پناه حرم بود
تووی تشنگی تکیه گاه حرم بود
عموجان کجایی

ابالفضل کجایی ببینی حسین روی خاکای صحراس
ابالفضل کجایی ببینی سرش روی زانوی زهراس
ابالفضل کجایی
کجایی ببینی حرم شعله ور شد
خیام حسینت همه دربه در شد
کجایی ببینی حرم غرق دود شد
چقد صورتایی که زخم و کبود شد
عموجان کجایی

شاعر: رضا یزدانی