صدا زد هر کس که قصد توبه داره
خدا توو نسلش خیر کثیر میذاره
آقای ما که داشت حرف میزد
نامردا هلهله میکردن
اما مولا هنوزم میخواس، اونا برگردن
گفتن حسین بس کن که وقت جنگه
جواب حرفای تو تیر و سنگه
تمومه کارت
سرت رو تشنه می‌بریم و میریم
غنیمت از اهل حرم می‌گیریم
تمومه کارت
«برای تنهاییت بمیرم مولا، بمیرم واست»

میخونه هل من ناصر ولی یاری نیس
به جز اشک اهل خیمه غمخواری نیس
اما انگار یکی جا مونده
صدای هق هق شیرخواره‌اس
سرباز آخر ثارالله، تووی گهواره‌اس
میگه اگه برات بمیرم خوبه
سپر شدن قدّ یه تیرم، خوبه
عجب سربازی
به روی دستای حسین رفت بالا
با تیر حرمله شد إربا إربا
عجب سربازی
«برای تنهاییت بمیرم مولا، بمیرم واست»

صدا زد مولا، کو هانی و کو مسلم؟
کجاس عباسم؟ کو اکبر و کو قاسم؟
اصحابش رو صدا زد با آه:
پاشید با غیرتا من تنهام
میلرزه پیکراتون رو خاک
برای اشکام
من تووی قتلگاه و دورم غوغاس
سر امامتون رو خاک صحراس
توو راهه قاتل
آسمونو شبیه دود می‌بینم
شمر اومده نشسته روی سینه‌ام
چه تیغ کندی...
«برای تنهاییت بمیرم مولا، بمیرم واست»

صدا زد مارو، آیا امیدی داره؟
هنوز عاشوراس...کی خوابه؟ کی بیداره؟
عاشورا تا ابد پابرجاس
پاشو پاشو یه باری بردار
قد یه تیر سپر شو واسش، نباشی سربار
کی توی زندگی رهامون کرده؟
تا دست و پا زده دعامون کرده
نذار تنها شه
به زیر نیزه ها نگامون کرده
به روی نیزه ها صدامون کرده
نذار تنها شه
«برای تنهاییت بمیرم مولا، بمیرم واست»

شاعر: سید مهدی سرخان