بسم الله الرّحمن الرّحیم

به نام خداى بخشاينده مهربان

اِلهى لَيْسَ لى وَسيلَةٌ اِلَيْكَ اِلاّ عَواطِفُ رَاْفَتِكَ وَلا لى ذَريعَةٌ

خدايا وسيله اى به درگاهت ندارم جز عواطف مهرت و به سويت دست آويزى ندارم

اِلَيْكَ اِلاّ عَوارِفُ رَحْمَتِكَ وَشَفاعَةُ نَبِيِّكَ نَبِىِّ الرَّحْمَةِ وَمُنْقِذِ الاُْمَّةِ

جز آنچه معروف است از رحمتت و شفاعت پيامبرت. پيامبر رحمت و نجات ده امت را

مِنَ الْغُمَّةِ فَاجْعَلْهُما لى سَبَباً اِلى نَيْلِ غُفْرانِكَ وَصَيِّرْهُما لى وُصْلَةً

از غم و اندوه. پس اى خدا همان دو را وسيله رسيدنم به آمرزشت قرار ده و سببى براى رسيدنم

اِلىَ الْفَوْزِ بِرِضْوانِكَ وَقَدْ حَلَّ رَجاَّئى بِحَرَمِ كَرَمِكَ وَحَطَّ طَمَعى

به سعادت خوشنوديت گردان زيرا كه بار اميدم در حريم كرمت فرود آمده و مركب طمعم به

بِفِناَّءِ جُودِكَ فَحَقِّقْ فيكَ اَمَلى وَاخْتِمْ بِالْخَيْرِ عَمَلى وَاجْعَلْنى مِنْ

آستانه جود تو زانو زده. پس اى خدا به آرزوى من جامه عمل پوشان و پايان كارم را بخير گردان و

صَفْوَتِكَ الَّذينَ اَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَةَ جنَّتِكَ وَبوَّاءْتَهُمْ دارَ كَرامَتِكَ

در زمره آن دسته از برگزيدگانت قرارم ده كه در وسط بهشتت فرودشان آوردى و در خانه بزرگوارى خويش جاشان دادى

وَاَقْرَرْتَ اَعْيُنَهُمْ بِالنَّظَرِ اِلَيْكَ يَوْمَ لِقاَّئِكَ وَاَوْرَثْتَهُمْ مَنازِلَ الصِّدْقِ

و ديده آنها را در روز ديدار به همان نظر كردنشان بسويت روشن كردى و جايگاههاى راستى را در جوار خويش بديشان

فى جِوارِكَ يا مَنْ لا يَفِدُ الْوافِدُونَ عَلى اَكْرَمَ مِنْهُ وَلا يَجِدُ

سپردى. اى كه واردين بر كريمتر از او وارد نشوند و قاصدان

الْقاصِدُونَ اَرْحَمَ مِنْهُ يا خَيْرَ مَنْ خَلا بِهِ وَحيدٌ وَيا اَعْطَفَ مَنْ اَوى

مهربانتر از او نيابند. اى بهترين كسى كه شخص در تنهايى با او خلوت كند و اى مهربانترين كسى كه شخص آواره

اِلَيْهِ طَريدٌ اِلى سَعَةِ عَفْوِكَ مَدَدْتُ يَدى وَبِذَيْلِ كَرَمِكَ اَعْلَقْتُ كَفّى

به درگاهش جا و مسكن گيرد به سوى عفو وسيعت دست (نياز) دراز كرده و به ذيل كرم تو چنگ (حاجت) انداخته ام

فَلا تُولِنِى الْحِرْمانَ وَلا تُبْلِنى بِالْخَيْبَةِ وَالْخُسْرانِ يا سَميعَ الدُّعاَّءِ

پس مرا محروم برمگردان و به زيان و خسران دچارم مساز اى شنواى دعا.