منبع: كامل الزيارات، ابن قولویه قمی، ص 266‏

قَالَتْ زَيْنَبُ فَلَمَّا ضَرَبَ ابْنُ مُلْجَمٍ لَعَنَهُ اللَّهُ أَبِي وَ رَأَيْتُ عَلَيْهِ أَثَرَ الْمَوْتِ‏مِنْهُ ... فَقَالَ يَا بُنَيَّةِ الْحَدِيثُ كَمَا حَدَّثَتْكِ أُمُّ أَيْمَنَ وَ كَأَنِّي بِكِ ‏وَ بِنِسَاءِ أَهْلِكِ سَبَايَا بِهَذَا الْبَلَدِ

أَذِلَّاءَ خَاشِعِينَ‏ تَخافُونَ أَنْ يَتَخَطَّفَكُمُ‏ النَّاسُ‏ فَصَبْراً صَبْراً فَوَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ مَا لِلَّهِ عَلَى ‏ظَهْرِ الْأَرْضِ يَوْمَئِذٍ وَلِيٌّ غَيْرُكُمْ وَ غَيْرُ مُحِبِّيكُمْ وَ شِيعَتِكُم‏.‏

ترجمه: حضرت زينب (سلام اللَّه) عليها فرمود: زمانى كه ابن‏ ملجم‏ (لعنه اللَّه عليه) پدرم را ضربت زد و من اثر مرگ را در آن ‏حضرت مشاهده كردم.... پدرم به من فرمود: گويا: من تو و دختران اهل بيت تو را در اين شهر كوفه اسير و ذليل و خاشع می ‏بينم. ‏شما مي ترسيد از اينكه مبادا مردم شما را بربايند. صبركنيد! صبركنيد! ‏
به حق آن خدائی كه حبه را مي شكافد و بشر را می آفريند در آن روز غير از شما و دوستان و شيعيان شما دوستی در روی زمين براى خدا نخواهد بود.‏