نرو ای یار
دیگه نگات نگاه آخره انگار
دم غروب دیدم با چشمای خون بار
عزیز من با گریه می‌کنی افطار
بمون بانو
نجیب خونوادمون بمون بانو
غمامو از نگام بخون بمون بانو
چشام شده یه کاسه خون بمون بانو
تو هر چی که داشتی فدا کردی
ای بانوی فداکارم
تا آخر عمرم عزیز من
داغ تو رو به دل دارم
«ای بانوی فداکارم»

نگاه کردی
چه آتیشی توی دلم به پا کردی
برا یه خواهشت ازم حیا کردی
بگو چرا فاطمه رو صدا کردی
بگو بانو
شد اشک چشمای تو آبرو بانو
دیگه شکسته بغض این گلو بانو
بگو چیه این تنها آرزو بانو
ازم عبا خواستی دم آخر
تا کفنت باشه اما
برای اون تشنه بخون روضه
که می‌افته روی خاکا
«یا ثارالله وابن ثاره»
 
بخون روضه
برا شهید بی کفن بخون روضه
یه کم برا حسین من بخون روضه
دل منو آتیش بزن بخون روضه
شهید می‌شه
توو خیمه‌هاش سوز عطش شدید می‌شه
حتی فراتم دیگه ناامید می‌شه
یه روزه موی خواهرش سفید می‌شه
توو قتلگاه حال دعا داره
یا ثارالله و ابن ثاره
فشارِ رو سینه ش نمی ذاره
یا ثارالله و ابن ثاره
«یا ثارالله وابن ثاره»

نذار دیر شه
نذار گناها سمت من سرازیر شه
نذار که گریه‌هام بدون تأثیر شه
نذار که نوکرت توی گناه پیر شه
گرفتارم
آخه مگه به غیر تو کیو دارم
به کشتی نجات تو امیدوارم
حسین همه جوره بهت بدهکارم
تویی امید عبد بیچاره
یا ثارالله و ابن ثاره
شنیدم این اشکا اثر داره
یا ثارالله و ابن ثاره
«یا ثارالله وابن ثاره»

شاعر: محمدرضا رضایی