غریبم، جز تو می دانم رفیق و آشنایی نیست
صدایت می زند اندوه من، جز تو خدایی نیست
بلد یا نابلد سوی تو می پوید نیاز من
که جز ناز تو در شش سوی عالم ماجرایی نیست
همین هیچم که محتاج تو هستم هرچه فرمایی
همین هیچم همین هم بر درت کم ادعایی نیست
کجاها رفته ام در جستجو، برگشته ام خالی
کجایی ای که خالی از تو می دانم که جایی نیست
تو را می خوانم امشب بر بلندی های فریادم
ببین در کوهسار ناله جز بغضم صدایی نیست
عجیب از این و آن آزرده ام بی تاب و بیمارم
فقیر آب و نان را جز نگاه تو دوایی نیست
چنین پاشیده گرد مرگ در هر کو فراموشی
که جز نام تو در هستی دگر دارالشفایی نیست
سبک تر آه پیمایی کنید ای اشک های من
که از اهل نظر من دیدم اینجا رد پایی نیست
یمن تا شام می سوزند صدها خیمه در داغت
به خون غلتیده سقا، دستگیر و آشنایی نیست
چه می گوید صدای گریه نوزادگان هر سو
که جز فریاد اصغر در نی عالم نوایی نیست
فدای بانگ هل من ناصرت ای غرق خون خورشید!
همه تن پاسخم جانا کزین خوشتر صلایی نیست
پر از شور قیامت، هر شهید تازه لبیکی است
به غیر از عهد عاشورا جهان را ماجرایی نیست

شاعر: علی محمد مؤدب