«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

تا آخرین نفس، در بیعت توایم
ای عشق ما حسین، ما ملت توایم

«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

از حنجر علی، خون شعله می‌کشید
معراج خون او، تا آسمان رسید

دیدم به دست تو، آتشفشان خون
هدیه به آسمان، یک کهکشان خون

«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

کَیفَ عَلَی السَّنان، الرَّأسُ أفصَحَ
چگونه می‌شود که سر بر روی نیزه، گویاتر است از

عَن وَجهِ قُل هُوَ، وَالشَّمسِ و الضُّحَی
ظاهر سوره‌ِی توحید و شمس و ضحی

«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

مَن قالَ نَجِّني، وَ أهلِيَ استَحى
پیامبرانی که فرمودند خدایا ما و خانواده‌مان را نجات بده، حیا کردند

حينَ عَنِ الجَواد، قافٌ تَرَنَّحَ
از کوه قاف (حسین) هنگامی که بر روی اسب
به چپ و راست متمایل میشد و نزدیک بود به زمین بیفتد

«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

يا خازِنَ الكتاب، في صَدْرِك استَقَر
ای سینه‌ای که، قرآن در آن جای گرفت

ويلي مِنَ الخُيول، داسَت على السُوَر
وای از ستوران که بر سوره‌ها تاختند


شاعر فارسی: دكتر محمدمهدي سيار
شاعر عربی: نور آملی