به عالمی بدهد روح، ربنای تو مادر
چه کرده است ولی با خودت دعای تو مادر
حسین گریه کند روز و شب به آن همه ماتم
حسن همیشه بسوزد ز ماجرای تو مادر
تویی که دست دعایت بلند بود همیشه
نبود آتش و ضرب لگد سزای تو مادر
بهار آمده اما نه رنگ دارد و رویی
گمان کنیم گرفته عزا برای تو مادر
به این خوشیم که شاید در این بهار پر از غم
شدیم جز شهیدان باوفای تو مادر
گرفته اند ز حیدر تمام هستی او را
چگونه عید بگیریم در عزای تو مادر؟

شاعر: جواد شیخ الاسلامی