همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تـو در دلم نشستی
تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی

شاعر: سعدی شیرازی