خسته از غم های عالم، به سوی تو آمده ام
همه جا مهمانی توست، من اگر چه سرزده ام
نظر به چشم من مکن
خجل ز لغزش آمدم
خدای من خدای من خدای من خدای من

پی دنیا رفتم هر جا، من ذلیل کار دنیا
تو مرا میخواندی عمری، دل من در وهم و رویا
عذر دلم را بپذیر
محتاج بخشش آمدم
خدای من خدای من خدای من خدای من

به لب تشنه ی سقا، به دل زخمی مولا
رد مکن گریه‌ی مرا، بپذیرم در این سرا
دلخسته ی داغ حسین
بهر نوازش آمدم
خدای من خدای من خدای من خدای من


شاعر: علی محمد مؤدب