خدایا کمک کن، که سنگینه بارم
میدونی که جز تو، کسی رو‌ ندارم
نگا کن که بازم، سرافکنده هستم
داره میگه اشکام، که شرمنده هستم
من از دست نفسم، میدونی که خستم
چقد توبه کردم، همش رو شکستم
توی‌ بنده‌هات نیست، کسی بدتر از من
همین اول ماه، بیا بگذر از من
«الهی الهی»

گنهکارم اما، جوابم نکردی
جلو چشم مردم، خرابم نکردی
تو‌ لطفت همیشه، رسیده به حالم
تو روزی رسوندی، به اهل و عیالم
دعایی ندارم، از این دیگه بهتر
که نسلم زیاد شه، از عشاق حیدر
الهی برا تو، بشه بندگیمون
پر از نور باشه، خونه زندگیمون
«الهی الهی»

یه آقایی دارم، همه زندگیمه
امامی که گفتن، که خیلی کریمه
کریمه ولی از، حرم بی نصیبه
بمیرم براش که، تو خونش غریبه
بمیرم که خونش، شده قتلگاهش
که یاری نداره، میون سپاهش
یه داغی که عمری، غم رو دلش شد
غم مادرش بود، همون قاتلش شد
«الهی بمیرم»


شاعر: محمد رسولی