از همون روزی که قسمتم شد
در کنار تو باشم علی‌جان
کلّ دار و ندارم شدی تا
خونه‌دارِ تو باشم علی‌جان
سختیِ راه تو واسه من شیرینه
پینه‌ی دستمو یک نگات تسکینه
خستگیِ تُو راه تو عشقه آقاجانم
زندگی در پناه تو عشقه آقاجانم

توی این نُه بهاری که داشتیم
کِی زمستونی دور و بَرَم بود؟
هیچی تُو زندگیم کم نداشتم
وقتی سایه‌ت به‌روی سرم بود
برکتِ عشق تو مرهم غم‌ها بود
بودنت باعثِ شادیِ زهرا بود
بااینکه‌خسته‌م‌و دارم میرم از این دنیا
خدامیدونه‌ که بهشتم این خونه‌ست‌آقا
خستگیِ تُو راه تو عشقه آقاجانم
زندگی در پناه تو عشقه آقاجانم

ذوالفقارت رو بردار علی‌جان
من تا آخر پای تو می‌ایستم
من مگه می‌ذارم تنها باشی؟!
تنها باشی که من زهرا نیستم
با همین بازوی زخمی و بی‌جونم
تا نفس می‌کِشم پای تو می‌مونم
گریه نکن آه نکش تا من هستم آقا
من‌هم‌از این جماعتِ نامرد خسته‌م آقا
خستگیِ تُو راه تو عشقه آقاجانم
زندگی در پناه تو عشقه آقاجانم


شاعر : حمید رمی