ای خوشا یاران تو « ألسَّابِقُونَ السَّابِقُون»
ای خوشا « ألْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُون»
هر سحر سرمست می آید نسیم از خیمه ها
سرخوش از نجوای « بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُون»
ای خوشا مثل حبیب آیینه ی «مَن يَنتَظِر»
یا شبیه حر سراپا آیه ی «التَّائِبُون»
ای خوشا حسن حسین و لطف «إِحْدَى الْحُسْنَيَيْن»
ای خوشا فتح حسین: «إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُون»
«ترس» می ترسد بیاید این طرف ها، بشنوید
بانگ «لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ»، مژده ی «لَا يَحْزَنُون»
در نماز عاشقی با خون وضو باید گرفت
چون اباالفضل ای خوشا «الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُون»
عاشقانه میرسد از عرش بانگ «إرْجِعی»
بر لب عشاق هم «إِنّا إِلَیهِ رَاجِعُون»

شاعر: محمدمهدی سیار