هجوم به خانه‌ی طوعه
منبع: روضة الواعظين و بصيرة المتعظين / ج1 / ص 175
ثُمَّ خَرَجَ مِنَ الْبَابِ فَإِذَا لَيْسَ مَعَهُ إِنْسَانٌ فَالْتَفَتَ فَإِذَا هُوَ لَا يَحِسُّ أَحَداً يَدُلُّهُ عَلَى الطَّرِيقِ وَ لَا يَدُلُّهُ عَلَى مَنْزِلِهِ وَ لَا يُوَاسِيهِ بِنَفْسِهِ إِنْ عَرَضَ لَهُ عَدُوٌّ. فَمَضَى عَلَى وَجْهِهِ مُتَلَدِّداً فِي أَزِقَّةِ الْكُوفَةِ لَا يَدْرِي أَيْنَ يَذْهَبُ حَتَّى خَرَجَ إِلَى دُورِ بَنِي جَبَلَةَ مِنْ كِنْدَةَ فَمَشَى حَتَّى انْتَهَى إِلَى بَابِ امْرَأَةٍ يُقَالُ لَهَا طَوْعَة...
ترجمه: سپس از مسجد خارج شد، در حالی که هیچ کسی همراهش نبود و کسی را نمی یافت که او را بر راه یا خانه ای راهنمایی کند یا اگر دشمنی بر او حمله آورد، با جان خود، از او دفاع کند. پس حیران و مبهوت، در حالی که نمی دانست به کجا رود، در کوچه های کوفه به راهش ادامه داد تا آن که به خانه های بنی جبله از قبیله کنده رسید. پس پیاده به راهش ادامه داد تا این که به خانه زنی رسید که به او طوعه می گفتند.
ثُمَّ خَرَجَ مِنَ الْبَابِ فَإِذَا لَيْسَ مَعَهُ إِنْسَانٌ فَالْتَفَتَ فَإِذَا هُوَ لَا يَحِسُّ أَحَداً يَدُلُّهُ عَلَى الطَّرِيقِ وَ لَا يَدُلُّهُ عَلَى مَنْزِلِهِ وَ لَا يُوَاسِيهِ بِنَفْسِهِ إِنْ عَرَضَ لَهُ عَدُوٌّ. فَمَضَى عَلَى وَجْهِهِ مُتَلَدِّداً فِي أَزِقَّةِ الْكُوفَةِ لَا يَدْرِي أَيْنَ يَذْهَبُ حَتَّى خَرَجَ إِلَى دُورِ بَنِي جَبَلَةَ مِنْ كِنْدَةَ فَمَشَى حَتَّى انْتَهَى إِلَى بَابِ امْرَأَةٍ يُقَالُ لَهَا طَوْعَة...
ترجمه: سپس از مسجد خارج شد، در حالی که هیچ کسی همراهش نبود و کسی را نمی یافت که او را بر راه یا خانه ای راهنمایی کند یا اگر دشمنی بر او حمله آورد، با جان خود، از او دفاع کند. پس حیران و مبهوت، در حالی که نمی دانست به کجا رود، در کوچه های کوفه به راهش ادامه داد تا آن که به خانه های بنی جبله از قبیله کنده رسید. پس پیاده به راهش ادامه داد تا این که به خانه زنی رسید که به او طوعه می گفتند.
نظرات