مَشَيْنَا صِغاراً أبا الأكبرْ

ای پدر علی اکبر! ما نوجوانان به سوی تو به راه افتادیم

 

و عُمْرُ هَواكُمْ بِنا أكبرْ

ولی عمر محبت شما در دل ما طولانی است

 

نُجَدِّدُ عَهدَ الوَلا حُبّاً

از روی محبت، عهد ولایت با شما تازه می سازیم

 

بِرَغْمِ الذي جَارَ واستَكْبَر

علی رغم همه رفتارهای متکبرانه و جور ستمگران

 

لِكربلا زَاحِفين، هُتَافُنا يا حُسَين

ما با فریاد یا حسین و سینه خیز به سوی کربلا در راهیم

 

أَتَقْبلُ يا ذا الكَبيرُ الصِّغارا؟

ای بزرگوار، آیا این زائران کم سن و سال را میپذیری؟

 

أينكَ مولايَ أينْ؟ يا سَاكِناً كُلَّ عَينْ

ای مولای من که در هر چشمی جای داری، کجایی؟

 

سَنبْكِيْ عَليكَ مَساءًا نهارا

ما شب و روز بر تو میگرییم

 

لبَّيك لبَّيك، حُسينُ يا أبانا

لبیک لبیک یا حسین ای پدر ما

 

لبَّيك لبَّيك، قَميصُكم لِوانا

لبیک لبیک، پیراهن سیاه عزای تو پرچم ماست

 

لبَّيك لبَّيك، و طِفْلُكم عَزانا

لبیک لبیک ما عزادار طفل توئيم

 

زُوّار زُوّار، تَقبّلِ الزِّيارةْ

ما زائران توایم ... ما زائران توایم... زیارت ما را قبول کن

 

***   ***   ***   ***

 

سَنَمْشِي كَنَهْرٍ مِنَ الأحزانْ

مانند نهرى از غم و اندوه به راه خواهیم افتاد

 

ولا لنْ نُبالِي بما قدْ كان

و از هر اتفاقی باکی نداریم

 

وَقَعْنا على الموتِ لا نَخشى

نمی هراسیم که به سوی مرگ برویم

 

أمِ الموتُ جاءَ لنا سِيَّان

یا مرگ به سراغمان بیاید

 

بعزمِنا القاسِمي، لِكربلا نَنْتَمي

ما با اراده ای چون قاسم، به کربلا تعلق داریم

 

و أرواحُنا تَنْتَمي لِهَواكا

و جان های ما در هوای توست

 

و لو يَجُورُ العِدى، و لو نَذُوقُ الرَّدَى

و اگر دشمن به ما ظلم کند و مرگ را بچشیم

 

فأحلى مِن الشَّهدِ موتٌ فِداكا

در راه تو برای ما از عسل شیرین تر است

 

جِئنا نَنْحَب، دُموعُنا هَدايا

آمدیم تا با صدای بلند بگرییم... اشک ما هدیه به توست

 

زَينب زَينب، وكلُّنا ظَمايا

زینب زینب همه ما تشنه هستیم

 

زَينب زَينب، عُدنا مَع السَّبايا

زینب زینب ما همراه با اسیران کربلا در اربعین بازگشتیم

 

زُوّار زُوّار، تَقبّلِ الزِّيارةْ

ما زائران توایم ... ما زائران توایم... زیارت ما را قبول کن

 

***   ***   ***   ***

 

پیاده به سوی تو می آییم، ببین این قدمهای کوچک را

به یاد غم کودکان تو، روانه در این جاده و صحرا

ز داغ آن قافله، ز پای پر آبله

رسد دم به دم آتش غم به سینه

بود بغضی در گلو، به یاد اطفال تو

به یاد رقیه به یاد سکینه

شاید باشیم، شریک داغ آنها

گر رفت خاری، به پای کوچک ما

تقدیم تو، دلهای کوچک ما

(مولا مولا، حسین حسین مظلوم)

 

***   ***   ***   ***

 

نُلبِّيكَ زَحْفاً أبا الأحْرار

ای پدر آزادگان، با سینه خیز آمدن به سوی تو به تو لبیک می گوییم

 

أتَيناكَ نَسعَى مَع الزُّوار

به همراه زائران به سوی تو می آییم

 

نُبرهِنُ مولايَ للدنيا

به همه دنیا ثابت می کنیم

 

بأنَّا حَمَلْنَا لَكَ الأعْمار

که عمرمان را برای تو صرف کردیم

 

كُنْتَ تُنادي حُسين، هل ناصرٌ و مُعينْ

ای حسین! تو فریاد هل من ناصر سر دادی

 

فَهَبَّ القواسِمُ قَبلَ الجَميعِ

و قاسمی ها پیش از دیگران به تو لبیک گفتند

 

بِغِيرةِ الأكبرِ، فِداؤُنا حَيدَري

با غیرت اکبری، از جان گذشتگی ما حیدری است

 

يُلبِّيكَ حتّي بُكاءُ الرَّضيعِ

و حتی گریه طفل شیرخوار به تو لبیک میگوید

 

مَولاي مَولاي، فِداكَ بَحرُ دمّي

مولای من مولای من... دریای خونم فدای تو

 

مولاي مولاي، بل و أبي و أمي

مولای من مولای من... بلکه پدر و مادرم فدای تو

 

مولاي مولای، وَصلُكَ كُلُّ حُلْمي

مولای من مولای من... وصال تو همه رویای من است

 

زُوّار زُوّار، تَقبَّلِ الزِّيارةْ

ما زائران توایم ... ما زائران توایم... زیارت ما را قبول کن

 

 

شاعر عربی: عبدالله القرمزی از بحرین

شاعر فارسی: محمد مهدی سیار