از همگان می خواهم وصیت مرا به دقت خوانده، رعایت و اجرا نمایند:
من یک بسیجی هستم. وظیفه من این نیست که در شهر و روستایم آرام بمانم و عملم اکتفا به حرف شود. اکنون چشم و دل بگشایید و بشنوید ندای هل من ناصر حسین
را و آن چه در حرف می گفتید، به آن عمل کنید.

یَا أَ یُّهَا الَُّذِینَ آمَن وا لِمَ تَق ول ونَ مَا لَا تَفْعَلونَ

هموطنان عزیز راه شهدا را ادامه دهید که پیروزی نزدیک است. جنگیدن در راه خدا شیرین است و شهادت به مراتب شیرین تر. شهادت فوز عظیمی است که افراد بشر
خاکی از درک آن عاجزند و آنان که رفتند و با روی خونی به آن واصل گردیدند لذت این امر عظیم را میدانند.
خواهرانم، همچون زینب باشید که راه حسین را شجاعانه ادامه داد و پیامرسان خون او بود. از شما انتظار دارم ناراحتی به خود راه ندهید. نمیگویم گریه نکنید بلکه گریه کنید اما برای امام حسین که با لب تشنه به شهادت رسید و کاری نکنید که منافقان و دشمنان
قسمخورده و آنهایی که دنبال ثروتهای بادآورده و دنبال پست و مقام هستند، خوشحال شوند.

در عشق اگرچه منزل آخر شهادت است
تکلیف اول است شهیدانه زیستن