آهِ يا زينبُ يا زينبُ يا زينبْ ..أَغِيْثِيني
آه ای زینب ای زینب ای زینب... بفریادم برس

 

إنَّني أسألُ يا زينبُ يا زينبْ ... أَجِيبيني
من از تو درخواست کمک دارم... جواب مرا بده

 

أينَ عباسُكِ يا زينبُ يا زينبْ ؟... و دُلِّيني
ای زینب! عباس تو کجاست؟.. به من نشانش بده

 

هل بَقَى يَحْرِسُ خَيْماتِكِ يا زينبْ.. .بِلا عَينِ ؟!!
آیا هنوز بدون چشم، از خیمه هایت پاسداری می کند؟

 

جَرَى الَّذي جَرَى ... و أتاكِ الأربعينُ يُرْجِعُ الذِّكرى
شد آنچه شد... اربعین آمد و خاطراتت زنده می شود

 

أتْعَبَكِ السُّرى ... و قَضَيْتِ العُمرَ بالأحزانِ كالزَّهرا
اندوه تو را خسته کرده است... و تو عمرت را چون زهرا با حزن گذراندی

 

قُلتِ :" كما تَرَى ... يا أخي عُدْتُ من السَّبيِ مع الأسْرى "
تو گفتی: "برادرم... همانطور ک میبینی به همراه اسرا از اسارت برگشتم"

 

(يا زهرا ..يا زهرا ... إنَّ أَخي قد بقى عُريانا)
یا زهرا یا زهرا... برادرم عریان ماند

 

***   ***   ***

زینبیاتُ الهوی قد جِئنَ " مَشایَّه " ...كَما زينبْ
کسانی که هوای زینب در سر دارند، "پیاده" آمده اند... مانند زینب

 

ولسانُ الحالِ " يا زينبْ إِلِشْ جَايَه ... اِبْدَمِعْ يِلْهَبْ "
و زبان حالشان این است "یا زینب به سوی تو می آییم... و اشک سوزان از چشمان ما جاری است

 

و الحجابُ الزينبيُّ لهمُ رايةْ ...رِضاً للرَّبْ
پرچم آنها حجاب زینبی است... برای رضای خداوند

 

هُنَّ مِعراجُ رجالِ اللهِ للغايةْ ..بِوقتِ الحَربْ
آنها معراج مردان خدا در راه هدف هستند... در زمان جنگ

نَهجيَ زينبيْ ..بحجابي و عَفافي و شَجاعتي
شیوه زندگی من زینبی است... با حجابم و عفافم و شجاعتم

 

أَدْعَمُ مذهبيْ...وهو يَحميني و يَحمي لي مَكانتي
از مذهبم دفاع میکنم.... و او مرا وجایگاهم را حفظ می کند

 

أختاهُ فارغَبي ... في الحجابِ فهو تاجٌ من كَرامةِ
ای خواهرم به حجاب روی بیاور... که حجاب تاج کرامت است

يا زينب ..يا زينب ... إنَّ أخاكِ قَضَى عُطشانا
یا زینب... یا زینب... برادرت تشنه شهید شد

 

شاعر: احمد حسن الحجیری (از بحرین)