همیشه از خطبه منا، صدای فرزند هل اتی، غم هر مظلوم و مبتلا
به گوش ماست، به گوش ماست
که اندوه پابرهنه ها، نگاه تلخ گرسنه ها، غم هر درمانده هر کجا
خروش ماست، خروش ماست

از این غم گفت، به عالم گفت، که اشقیا گلو دریدند
لب از حرف خدا بستند، چنین گلوی او بریدند
چه بازاری، چه دیناری، چه ذلتی به خود خریدند

اثر کرده آن لقمه های حرام، که این قصه اینگونه گردد تمام
شد امت پی شهوت و ننگ و نام، که افتاده اینگونه در خون امام

بخوان همنوا، از این ماجرا، که حق گفت و شد کشته آن سر جدا
(حسین یا حسین یا حسین کربلا)

***

بخوان از آه شکستگان، بخوان از فریاد خستگان، بخوان از این غصه نوحه خوان، به نوحه ها به ناله ها
مباد غفلت امتحان ما، رسیده خونهای کربلا، به صدها سرو روان ما، به لاله ها به لاله ها

سیه کاران، تبه کاران، تو را به دشنه ها سپردند
حرامی ها، ربا خواران، که لقمه های شبهه خوردند
هوسبازان، زمینخواران، سر تو را به نیزه بردند

از آن آتش است آتش جنگها، همه فتنه ها، شعله ها، رنگها
اگر حرف حقّ تو را نشنویم، به ما هم رسد اینچنین ننگ ها

بیا مهدیا، کزان خیمه ها، زنی بانگ خونخواهی اولیا
(بیا مهدیا العجل العجل)

شاعر: علی محمد مودب