شيعيان! ديگر هواى نينوا دارد حسين
روى دل با كاروان كربلا دارد حسين‏
از حريم كعبۀ جدّش به اشكى شُست دست
مروه پشت سر نهاد امّا صفا دارد حسين‏
مى‌‏برد در كربلا هفتاد و دو ذبح عظيم
بيش از اين‏ها حرمت كوى منا دارد حسين...
او وفاى عهد را با سر كند سودا ولى
خون به دل از كوفيان بی‌وفا دارد حسين‏...
آب را با دشمنان تشنه قسمت مى‌‏كند
عزّت و آزادگى بين تا كجا دارد حسين‏...
دست آخر كز همه بيگانه شد، ديدم هنوز
با دم خنجر نگاهى آشنا دارد حسين‏
شمر گويد گوش كردم تا چه خواهد از خدا
جاى نفرين هم به لب ديدم دعا دارد حسين‏
اشک خونين، گو بيا بنشين به چشم «شهريار»
كاندرين گوشه عزايى بى‏‌ريا دارد حسين