مهربانی امیرالمومنین (ع) با قاتلش
منبع: بحار الأنوار ج 42 ص 289
عن ابن يحيى: اغمِيَ عَلَيهِ ساعَةً طَويلَةً و أفاقَ وكَذلِكَ كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُغمى عَلَيهِ ساعَةً طَويلَةً ويُفيقُ اخرى؛ لِأَنَّهُ صلى الله عليه و آله كانَ مَسموما فَلَمّا أفاقَ ناولَهُ الحَسَنُ عليه السلام قَعباًمِن لَبَنٍ، فَشَرِبَ مِنهُ قَليلًا ثُمَّ نَحّاهُ عَن فيهِ وقالَ: احمِلوهُ إلى أسيرِكُم، ثُمَّ قالَ لِلحَسَنِ عليه السلام: بِحَقّي عَلَيكَ يا بُنَيَّ إلّا ما طَيَّبتُم مَطعَمَهُ ومَشرَبَهُ، وَارفُقوا بِهِ إلى حينِ مَوتي، وتُطعِمُهُ مِمّا تَأكُلُ وتَسقيهِ مِمّا تَشرَبُ حَتّى تَكونَ أكرَمَ مِنهُ، فَعِندَ ذلِكَ حَمَلوا إلَيهِ اللَّبَنَ و أخبَروهُ بِما قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام في حَقِّه.
از لوط بن يحيى: علىعليه السلام ساعتى طولانى بىهوش بود و بههوش آمد (پيامبر خدا نيز چنين بود، يعنى ساعتى طولانى بىهوش مىشد و دوباره بههوش مىآمد؛ چرا كه آن حضرت هم مسموم شده بود). چون به هوش آمد، امام حسن عليه السلام ظرف شيرى به وى داد. اندكى از آن نوشيد. سپس آن را از دهانش دور ساخت و فرمود: نزد اسيرتان ببريد.
سپس به حسن عليه السلام فرمود: فرزندم! به حقّى كه بر تو دارم، قَسمت مىدهم كه آب و غذايش را خوب قرار دهيد و تا لحظه مرگ من با او مدارا كنيد. از آنچه خود مىخورى و مىنوشى به او هم بخوران و بنوشان تا برتر از او باشى. در آن هنگام شير نزد ابن ملجم بردند و آنچه را امير مؤمنان درباره او گفته بود، به او خبر دادند.
عن ابن يحيى: اغمِيَ عَلَيهِ ساعَةً طَويلَةً و أفاقَ وكَذلِكَ كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُغمى عَلَيهِ ساعَةً طَويلَةً ويُفيقُ اخرى؛ لِأَنَّهُ صلى الله عليه و آله كانَ مَسموما فَلَمّا أفاقَ ناولَهُ الحَسَنُ عليه السلام قَعباًمِن لَبَنٍ، فَشَرِبَ مِنهُ قَليلًا ثُمَّ نَحّاهُ عَن فيهِ وقالَ: احمِلوهُ إلى أسيرِكُم، ثُمَّ قالَ لِلحَسَنِ عليه السلام: بِحَقّي عَلَيكَ يا بُنَيَّ إلّا ما طَيَّبتُم مَطعَمَهُ ومَشرَبَهُ، وَارفُقوا بِهِ إلى حينِ مَوتي، وتُطعِمُهُ مِمّا تَأكُلُ وتَسقيهِ مِمّا تَشرَبُ حَتّى تَكونَ أكرَمَ مِنهُ، فَعِندَ ذلِكَ حَمَلوا إلَيهِ اللَّبَنَ و أخبَروهُ بِما قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام في حَقِّه.
از لوط بن يحيى: علىعليه السلام ساعتى طولانى بىهوش بود و بههوش آمد (پيامبر خدا نيز چنين بود، يعنى ساعتى طولانى بىهوش مىشد و دوباره بههوش مىآمد؛ چرا كه آن حضرت هم مسموم شده بود). چون به هوش آمد، امام حسن عليه السلام ظرف شيرى به وى داد. اندكى از آن نوشيد. سپس آن را از دهانش دور ساخت و فرمود: نزد اسيرتان ببريد.
سپس به حسن عليه السلام فرمود: فرزندم! به حقّى كه بر تو دارم، قَسمت مىدهم كه آب و غذايش را خوب قرار دهيد و تا لحظه مرگ من با او مدارا كنيد. از آنچه خود مىخورى و مىنوشى به او هم بخوران و بنوشان تا برتر از او باشى. در آن هنگام شير نزد ابن ملجم بردند و آنچه را امير مؤمنان درباره او گفته بود، به او خبر دادند.
نظرات