مثل اون دل شکسته، دل من به غم نشسته
قفس تنگ گناهام، بال پروازمو بسته
منی که اینقده پستم، بندگی هامو گسستم
عمریه با سنگ غفلت، بالمو زدم شکستم
ببین از غصه می نالم، مرحمی بذار رو بالم
دنیا هم خیلی میخنده، به بدی روز و حالم
از خدا یه روز میخواستم، این شبا رو باز ببینم
توی مهمونی ت یه گوشه، کنار خوبات بشینم
یه روزی ترسم از این بود، که یه روز جا بزنم من
مثل خیلی ها بزرگ شم، رو به دنیا بزنم من
حالا دنیا توی دستاش، منو بازی داده آقا
حالا این یار قدیمیت، از نفس افتاده آقا
از کجا برات بگم من، پرسه های بی خیالیم
از چشای خواب گرفته‌م، از چشای خشک و خالیم
پس دادم امتحانامو، پیش تو رد شدم آخر
دور شدم از همه خوبات، اینجوری بد شدم آخر
خوشیا رفتن و حالا، چقدر تنها شدم من
چقدر جوونی کردم، چقدر رسوا شدم من
ملائک میگن نگا کن، خدا باز تو رو خریده
پاشو مرغ پر شکسته، وقت پروازت رسیده
مهمون امام رضایی، بال پروازتو وا کن
بگو یا امام رضا و، دلتو کرب و بلا کن
بگو یا امام رضا و، برو تا کعبه دلبر
به طواف طفل بی سر، به طواف علی اصغر
همونی که روی دستای حرم خوابش نمی برد
مادرش اشکی نداشتو، کودکش آبی نمی خورد
دست و پا می زد که بابا، منو قربونی نکردی
مگه شیر خوارتو دعوت، توی مهمونی نکردی
حرف مولا رو تموم کرد، آخرش تیر سه شعبه
بوسه ای زد به گلویِ اصغرش تیر سه شعبه

شاعر: رحمان نوازنی