عجب عطر سیبی وزیده/ که هرسو نشان حسین است
به حرف آمده خاک صحرا/ که این کاروان حسین است
مبادا که با داغ یاران/ بلرزد دمی شانه ی او
مبادا در آتش بسوزد/ خیام غریبانه ی او
ندارد حبیبم/ به دنیا نیازی
مخوان کوفیان را / به مهمان نوازی
(السلام کرببلا)

فرات از تماشای ساقی/ همه اشکِ بی اختیار است
چه خواهد شد اینجا خدایا / که زینب دلش بی قرار است
هنوز از اسیری خبر نیست/ نیفتاده هیچ اتفاقی
نه خاری به پای رقیه ست/ نه تیری به چشمان ساقی
نیفتاده از پا/ علی اکبر او
تلظی نکرده/ علی اصغراو
(السلام کرببلا)

خیامش دوباره به پاشد/ که عالم بگرید به پایش
پر از روضه های نخوانده ست/ دل مقتل از کربلایش
خوشا عاشقان ولایت / که آماده ی بذل جان اند
امان از ولی ناشناسان/ که در خیمه ی دشمنانند
خدایا مددکن/ حسینی بمانیم
فدایی راه/خمینی بمانیم
(یا حسین یابن الزهرا)

شاعر: ميلاد عرفان پور