می افتم، به دست و پات عمو جون

میدونم، که "نه" نمیگی آسون

می گیرم، من آخر اذن میدون

یا حسین، یا حسین

دلم می خواد که رزمم رو کنی تماشا

تماشایی میشه رزمم شبیه بابا

می خوام تو کربلا هم

ببینی تو حسن رو

زره حتی نمی خوام

 که پوشیدم کفن رو

نخواه پیش پدر، بشم شرمنده من

که بعد اکبرت، بمونم زنده من

(حسین جانم حسین)

 

می خوام که، منم شبیه قاسم

تا آخر، امام حسینی باشم

یاوری، برا دین خدا شم

یا حسین یا حسین

می خوام با یا حسین و یا حسین بزرگ شم

می خوام تو مکتب پیر خمین بزرگ شم

منم بخون حسین جان

حالا که نوجوونم

تو راه دین و قرآن

می خوام یه عمر بمونم

ندای یا حسین، دلم رو می بره

شهادت از عسل، برام شیرین تره

(حسین جانم حسین)

 

***   ***   ***   ***

 

القَاسِمُ قُدوَتِي العَظيمةْ

قاسم الگوی بزرگ من است

 

شُجاعٌ يَمُوجُ بالعَزيمةْ

شجاعی است که اراده در او موج می زند

 

يُصغِيْ للقِيادَةِ الحكيمةْ

گوش به فرمان رهبر فرزانه اش است

 

القاسمْ القاسمْ

 

هو الطِّفلُ المَليءُ بِسِمَا الرُّجولةْ

کودک است اما پر از نشان مردانگی است

 

و اِسمٌ شاخصٌ في ساحَةِ البُطولْة

و نامی شاخص در عرصه دلاوری است

 

بِرَكبِ السِّبطِ ماضونْ

ما در لشکر فرزند رسول خدا هستیم

 

و نحنُ القاسميّونْ

ما قاسمی هستیم

 

و لا نَخشى العِدى، ومِنَّا الشُّهدا

از دشمن نمی هراسیم، شهدا از ما نوجوانان هستند

 

إلى سِبطِ الهُدى، الفِدا كُلُّ الفِدا

تمام وجود ما فدای فرزند هدایت

 

(حبيبي يا حسين)

 

أشبالُ مَلاحم الطُّفوفِ

ما بچه شیرهای کربلاییم

 

لا يُرعِبُنا صَدَى السُّيوفِ

صدای شمشیرها ما را نمی ترساند

 

لا نَخشَى مَصارِعَ الحُتُوفِ

از جولانگاه مرگ نمی ترسیم

 

كالقاسمْ كالقاسمْ

مانند قاسم 

 

نُقاومُ طُغاةَ العَصرِ بالبَصيرةْ

با بصیرت در مقابل طاغوت ها می ایستیم

 

مع الأطفالِ في قُدسِ الأسى الأسيرةْ

در کنار کودکان در قدس اسیر و مصیبت زده

 

و أطفالِ اليَماني

و کودکان یمن

 

و سُوريَّا الأَماني

و کودکان سوریه؛ زمين آرزوها

 

بنا تَجرِي الدِّماءْ، دِماءُ كربلاءْ 

خون ها به واسطه ما جاری می شود

 

و شوقُ الشُّهداءْ، لِأطهَرِ لِقاءْ

خون کربلا و شوق شهدا برای بهترین دیدار

 

(حبيبي يا حسين)

 

 

شعر فارسی: محمد مهدی سیار

شعر عربی: احمد حسن الحجیری (از بحرین)